3677-) - “... Osman bin Ebü’l-Âs (radıyallahü anh)’den; Şöyle demiştir: (sallallahü aleyhi ve sellem) beni Tâif vâliliğine tâyin ettiği dönemde namazımda bana bir hâl peyda olmaya başladı hattâ ne kıldığımı bilmezdim. Ben bu durumu görünce kalkıp (Tâif’ten Medîne-i Münevvere-ye) Resûlüllah (sallallahü aleyhi ve sellem)-in yanına gittim. Resûl-i Ekrem (sallallahü aleyhi ve sellem) (beni görünce) : (Ebü-l-Âs-ın oğlu?) buyurdu. Ben: Evet Yâ Resûlallah dedim. O: (Seni (buraya) getiren sebep nedir?) buyurdu. Ben: Resûlallah! Namazlarımda bana bir hâl peyda oldu öyle ki ne kıldığımı bilmiyorum dedim. Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) : (Anlattığın şey şeytânadır. Onu bana yaklaştır ) buyurdu. Bunun üzerine ben O-nun yakınına vardım ve (diz çökerek) ayaklarım üzerinde oturdum. Efendimiz (sallallahü aleyhi ve sellem) : (Mübarek) elini göğsüme vurdu ağzımın içine tükürdü ve : (Çık. Ey Allah-ın düşmanı ) buyurdu. Bu işi üç defa tekrarladı. Sonra (bana): işinle meşgul ol ) buyurdu. Râvi demiştir ki: Sonra Osman şöyle dedi : and olsun ki ondan sonra şeytanın bana sokulduğunu sanmam. "