4792-) Bana Ebû Küreyb de rivâyet etti. ki): Bize Ebû Üsâme rivâyet etti. ki): Bize Zaide rivâyet etti. ki): Bize Süleyman El-A-meş Muhtar b. Sayfî-den o da Yezîd b. Hürmüz-den naklen rivâyet etti. (Şöyle dedi): İbn Abbâs-a yazdı... Verâvi hadîsin bir kısmını zikretmiş; fakat kıssayı hadîslerini sıraladığımız râviler gibi tamamlamamıştır. Abbâs (radıyallahü anh)-nn Necdet-e mektup yazmak istememesi bid-atçılardan olduğu içindir. Necdet Haricîler-in Harûrî kabilesindendi. Fakat bir ilmi gizleyen kimseye verilecek cezayı hak etmiş olmamak için cevap vermeye kendini mecbur saymıştır. sorduğu yetimliğin ne zaman biteceği suâlinde amaksad: Yetimliğin hükmüdür; yoksa yetimlik bulûğa ermekle biter. Fakat hükmü hâlâ bakidir. O ancak rüşdünü isbat ettikten sonra nihayete erer. beşte birinden murâd da: Beşte birinin beşte biridir. Bu miktarı Cenâb-ı Hak Peygamberinin yakın akrabasına tahsis buyurmuştur. Bunların kimler olduğu ulemâ arasında ihtilaflıdır. Ekseri ulemâya göre Benî Haşim ile Ben î’l-Muttali b-dirler. İbn Abbâs-m: «Ama tunu kavmimiz kabul etmedi.» sözü: «Benî Ümeyye-den gelen hükümdarlar bizi hak sahibi tanımadı; onlara göre ganimetin bu miktarını bizlere vermek muayyen bir hak değildir; başka yerlere de verilebilir» mânâsına gelir. Ebû Dâvûd-un «Sünen»-inde açıklandığına göre Necdet-in bu suâlleri İbn Zübeyr fitnesi zamanına rastlamıştır. İbn Zübeyr fitnesi hicretten altmış küsur sene sonra olmuştur. İmâm Şafiî (rahimehüllah): «Caiz ki İbn Abbâs (bunu kavmimiz bize kabul etmedi) sözü ile sahabeden sonrakileri kasdetmiş ola! Bunlar da Yezîd b. Muâviye-dir.» demiştir. de çocukları Öldürme! Meğer ki . Hadır-ın öldürdüğü vakit o Çocuk hakkında bildiği şeyi sen de onlardan bilir olasın!»- ifâdesinin mânâsı şudur: öldürmek helâl değildir. Senin de Hızır (aleyhisselâm)’in bir çocuğu Öldürmesi ile istidlal ederek onları öldürmen helâl olamaz. Çünkü Hızır (aleyhisselâm) o çocuğa alettâyîn Allah-ın emri ile öldürmüştür. Nitekim kıssanın sonunda: ben kendi filerimle yapmadım!) diyerek bu ciheti beyân etmiştir. Şu halde bir çocuk hakkında Allah-ın böyle bir emri olduğunu biliyorsan onu öldür. Ama böyle bir emir olduğunu bilmediğine göre çocuğu öldürmek de sana haramdır!» rivâyetindeki: «Mü-mini ayırt edersin! Ve kâfiri öldürür; mü-mini bırakırsın!» ifadesi dahi aynı şekilde te-vîl olunur. Yani: «Hangi çocuk bulûğ çağma kadar yaşarsa mü-min hangisi kâfir olacağını bilip ayırmalısın! Ve kâfir olarak bulûğa erecek olanı öldürürsün! Nitekim Hazret-i Hızır böyle yapmıştir. Lâkin senin bunu bilmediğin ma-lûmdur. O halde hiç bir çocuğu öldürme!» demektir.